YENİÇERİLERİN EVLENMESİ
Yeniçeri Ocağının kuruluşundan Yavuz Sultan Selim zamanına gelinceye kadar orta ve bölük kumandanının altında kalan yeniçeri subayları ile neferler kesinlikle evlenemez ve ihtiyarlamadan sakal bırakmazlardı. Yavuz Sultan Selim’in veziriazamlarından Yunus Paşa Yunus Paşa, ikinci vezir olduğu dönemde bir gün padişaha müracaatta bulunmuştur. İhtiyar bir nefer olan kardeşinin evlenmesine müsaade almak istemiştir.
Yavuz Sultan Selim Yunus Paşa’nın bu müracaatına olumsuz cevap vermiş ve yeniçerilerin evlenmelerine olanak olmadığını yenilemiştir. Fakat bir müddet sonra Yunus Paşa bir yolunu bularak kardeşinin evlenmesi için gerekli izni almış ve kardeşini evlendirmiştir.
Yeniçeriler arasında önemli ve örnek teşkil edecek olan bu gelişme yeniçerilerin evlenmesine için gerekli kapıların açılmasını sağlamıştır. 16’ncı yüzyılın sonlarına kadar yeniçerilerin evlenmeleri ihtiyarlıklarına, padişahın hususi müsaadesine, yayabaşı ve bölük başı olma hakkının kaybedilmesine bağlı kalmıştır. 16’ncı yüzyılın sonlarından sonra diğer alanlarda olduğu gibi kapıkulu ocağında da gevşemeler yaşandığından evlenen yeniçerilerin sayısı giderek artmıştır.
Evlenen ve çocuk sahibi olan yeniçeriler maaş ile idare edinemediğinden, dışarıda başka işler bulmak ihtiyacı hissetmişler ve geçimlerini başka yollardan kazanmaya başlamışlardır. Yeniçeri ocağının nizamlarının bozulması nispetinde evlenenler ve dışarıda esnaflık ile uğraşanların sayısı giderek artmıştır. 17’nci yüzyılın sonlarından itibaren evli ve dışarıda çalışan yeniçeriler haftada bir gün odalarına gelip subaylara görünür hale gelmişlerdir.
Yeniçerilerin evlenmesine müsaade edildikten sonra Osmanlı Devleti bunlardan yetim kalan çocukların yetiştirilmesini de deruhte etmeye başlamıştır. Yeniçerilerin yetim kalan çocuklarına Kuloğlu adı verilmiş, bu çocuklara büyüyünceye kadar Osmanlı Devleti tarafından para ve tayın tahsis edilmiştir.
Kuloğulları biraz büyümeye başlayınca Acemi ocağına kaydedilmişler, oradan da babaları gibi yeniçeri ocağında göreve başlamışlardır. Ayni Ali,’nin Kavanin-i Al-i Osman der hulasa-i mezamin-i defter-i divan adı verilen eserinde kayıt edildiğine göre; yetim maaşı alan kuloğullarının miktarı 16’ncı yüzyılın ilk yarısında 700, 17’nci yüzyılın başlarında ise 1655 kişidir.
Kaynak adres : http://www.tarihin.com/yeniceriler/yenicerilerin-evlenmesi.html.html
Yeniçeriler
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.